Sanchez Trio: Perpetual Void

wykonawcy

Sanchez, Marta

nr katalogowy

INT 421

opis

The New York-based pianist and composer Marta Sanchez is on her way to the top of the international jazz world. With Perpetual Void, she presents her first trio album on Intakt Records. Sanchez, currently a member of the David Murray Quartet, pens captivating compositions for this impressive trio, where all three personalities shine. Savannah Harris and Chris Tordini are in top form, both as eloquent soloists and as ensemble partners, as they negotiate the polyphonic and cross-rhythmic currents and dynamic contrasts that in-form Sanchez’s writing. As Lauren du Graf writes in the liner notes, the trio setting allows “Sanchez’s voice to cut through with cinematic clarity, with ample room for her to interact with her rhythm section, which she does with both freedom and sensitivity.” And she adds: “Perpetual Void is a testament to Sanchez’s singular greatness, establishing her pianistic voice more vividly than ever.” This album is sure to stand as one of the most compelling piano trio recordings of this year.

nośnik

gatunek

Jazz

producent

Intakt Records

data wydania

02-07-2024

EAN / kod kreskowy

7640120194215

cena 68,00 zł

lub

Produkt dostepny w niewielkiej ilości.

Wysyłka w ciągu 3 dni roboczych

Darmowa wysyłka dla zamówień powyżej 300 zł!

Darmowy kurier dla zamówień powyżej 500 zł!

sprawdź koszty wysyłki

Recenzje naszych klientów

Sanchez Trio: Perpetual Void

Imię Marty Sanchez (...) pisze Andrzej Kalinowski (Jazz Forum nr 9/2024)(..)przywołałem niedawno (...)

Andrzej Keler

09.10.2024

Imię Marty Sanchez (...) pisze Andrzej Kalinowski (Jazz Forum nr 9/2024)(..)przywołałem niedawno omawiając w JF(nr 7-8/24) nową płytę kwartetu
Davida Murraya, zwracała na siebie uwagę nienaganną techniką, kompetencją w akompaniamencie
i świetnych wyjściach solowych. Niedawno ukazała się jej autorska płyta wydana w Intakt Records.
Pochodząca z Madrytu, gdzie zdobyła klasyczne wykształcenie muzyczne, a od kilku lat
mieszkająca w Nowym Jorku, w którym kontynuowała studia pod kątem jazzu i improwizacji, w
maju 2024 wydała swój piąty album.
O ile wcześniejsze płyty, debiutancki solowy (2008) i kolejne trzy nagrała w kwintecie, to
omawianych właśnie studyjnych nagrań dokonała w trio i co jest też dowodem artystycznej
dojrzałości. Właśnie tak - artystycznej dojrzałości, odwagi i znacznej determinacji w dążeniu do
określonego celu, a jest nim niewątpliwie określenie niepowtarzalnego stylu gry oraz potrzeba
szczerej wypowiedzi. Oryginalne wyrażenie emocji i myśli, stanowi dziś o tym co najważniejsze
we współczesnej muzyce improwizowanej i co chcemy (przynajmniej piszący te słowa chce)
odkrywać w jazzie. Zakładając, że ten gatunek muzyki wciąż się rozwija, jeżeli bowiem
sprowadzimy jazz tylko do jego głównych nurtów i kanonicznych postaci, można by tę muzykę
zamknąć w muzeum i tylko polerować wystawione eksponaty.
Na szczęście jest wciąż wiele dowodów na to, że jazz tego nie chce, że się rozwija. Jednym z nich
jest płyta Marty Sanchez. Otrzymujemy jedenaście autorskich kompozycji, które już poprzez swoje
tytuły zdradzają jak bardzo mają charakter indywidualnego manifestu, dodatkowo wzmacniając
oryginalny styl Marty Sanchez. Pierwszy z nich „I Don't Wanna Live the Wrong Life and Then
Die / Nie chcę żyć złym życiem, a potem umrzeć” chyba świadczy o tym dobitnie, kolejny „3:30”
jest udaną próbą przeniesienia w obszar muzyki emocji, które towarzyszą bezsenności, kolejne:
„Prelude to Grief / Preludium do żałoby”, „The Absence of the People You Long For / Nieobecność
ludzi za którymi tęsknisz” i tytułowy „Perpetual Void / wieczna pustka” tylko utwierdzają nas w
przekonaniu, że mamy do czynienia z wyjątkowo osobistą opowieścią, i której nie chcę tu
dokładniej określać, pozostawiając czytelnikom na własną ich interpretację.
I jeszcze jedno, Marta zaprosiła do współpracy znakomitych nowojorskich muzyków, kontrabasistę
Chrisa Tordini oraz perkusistkę Savannah Harris, gra z nimi wspólnie tworząc doskonały
mechanizm – zespół, którego leaderka wnosi kompozycje i określoną estetykę, jednak już samo
wykonywanie muzyki opiera się na synergetycznym porozumieniu i dialogu. Marta Sanchez z
wrodzonym temperamentem i nieskrywaną kokieterią wtargnęła do światowego jazzu ponad
podziałami, doskonale wie, że obecność w merytorycznych mediach jest równie ważna jak sama
muzyka, a ta zbiera samo pochlebne i entuzjastyczne recenzje.