Intimacy, intensity, passion—this album explores the unfamiliar idea that fifteenth-century songs might cause us to sigh, weep, or laugh out loud. In bringing to life a world in which crying in public was not just acceptable but required, we have to take seriously the crushing despair of a line like “My only sorrow is that I am not dead,” or the undisguised sarcasm of “This is how she chopped and cooked me up.” In Johannes Ockeghem’s (d. 1497) roughly two-dozen songs we find not only unparalleled compositional prowess, but feelings that range from happiness to loss, anger to despair, and bitterness to merriment. The album’s all-vocal, fully texted, close-mic’d performances are rooted in a flexible, full-blooded vocal technique that aims to capture the music’s technical brilliance and emotional depth.
Nasza strona internetowa używa plików cookies (tzw. ciasteczka) w celach statystycznych oraz funkcjonalnych. Dzięki nim możemy indywidualnie dostosować stronę do twoich potrzeb.
Każdy może zaakceptować pliki cookies albo ma możliwość wyłączenia ich w przeglądarce, dzięki czemu nie będą zbierane żadne informacje.
Dodatkowe informacje znajdziesz w naszym regulaminie.