On the death of Anne of Brittany, her husband King Louis XII honoured her with exceptional funeral ceremonies lasting forty days, which sealed forever her image as Queen of France and Duchess of Brittany. As he prepared this programme centring on the Missa pro defunctis of Antoine de Févin, and read the exceptionally vivid narrative by the herald of Anne of Brittany (whom her subjects nicknamed simply Bretaigne!), Denis Raisin Dadre realised that beyond all this official mourning staged by the royal authority, there was also a silent sorrow, that of the Bretons who had lost their duchess and were also in the process of losing their duchys independence. He wanted to make the voices of the people heard behind the voices of the kings singers, and so he asked Yann-Fañch Kemener to contribute some traditional Breton gwerzioù. These solo songs act as a counterpoint to the complex polyphony which expresses all the pomp of royalty. His voice allows us to hear the Breton people, so attached to their Duchess Anne who had bequeathed them her heart and who are still extraordinarily attached to her today.
Nowy album Doulce Memoire to arcydzieło wykonawstwa muzyki renesansowej. Zespół kazał nam na tę (...)
Jan Hryniewicz
16.06.2011
Nowy album Doulce Memoire to arcydzieło wykonawstwa muzyki renesansowej. Zespół kazał nam na tę wspaniałą płytę czekać ponad 10 lat od swojego poprzedniego arcydzieła: próby rekonstrukcji ceremonii zaślubin Henryka IV i Marii Medycejskiej (wytwórnia Naive, płyta praktycznie niedostepna). W międzyczasie artyści nagrali kilka albumów, lecz dopiero ten zbliżył się do poziomu wymienionego wyżej dawnego nagrania.
Obecna płyta prezentuje finał 40-dniowych uroczystości żałobnych związanych ze śmiercią i pochówkiem Anny Bretońskiej (25 stycznia 1477, Nantes - 9 stycznia 1514, Château de Blois) - ostatniej księżnej Bretanii i dwukrotnej królowej Francji. Te faraońskie obrzędy żałobne, frapująco opisane w załączonej do CD książeczce, stały się inspiracją dla organizatorów królewskich pochówków we Francji aż do XVIII wieku.
Finałem tego obrzędu były uroczystości w bazylice Saint-Denis, gdzie uświetniała je muzyka... no właśnie... jaka? Źródła szczegółowo opisują przebieg pochówku (są nawet stosowne ilustracje), lecz niczego pewnego nie mówią o jego muzycznej stronie.
Wybór padł na Antoine de Févina (ca. 1470 – 1511/1512), ulubionego kompozytora Ludwika XII - drugiego męża Anny Bretońskiej. Jego Requiem stanowi trzon nagrania. Ta msza żałobna jest pięknym przykładem renesansowej polifonii. Jej mistyczne, perfekcyjne wykonanie to nie tylko przykład rzadko obecnie spotykanej kompetencji wykonawczej, lecz również zamierzony przez artystów hołd oddany Annie - ostaniej księżnej niezależnej Bretanii, pamiętanej i czczonej w swoim księstwie do dziś przez potomków dawnych poddanych. Ich głos słychać w śpiewanym przez zaproszonego do sesji nagraniowej artystę* gwerzu: lamencie żałobnym w języku bretońskim, potęgującym mistyczny klimat nagrania.
Anna posiadała szkatułkę pełną kamieni szlachetnych i półszlachetnych. Miała zwyczaj darować jeden z nich każdemu jej gościowi. Ta płyta to najszlachetniejszy diament prosto z nieba.
* Yann-Fanch Kemener
LAUDES - muzyka wspólnot religijnych wschodu i zachodu, włoskie bractwa religijne XVI wieku i sufici z Persji
ZZT 090901
Napisz recenzję dla: Févin: Requiem d’Anne de Bretagne
Zapytaj o dostępność produktu
Twoje zapytanie:
Odpowiemy na adres:
Produkt został dodany do koszyka
Févin, Antoine de
Févin: Requiem d’Anne de Bretagne
1 szt
79,00 zł
Nasza strona internetowa używa plików cookies (tzw. ciasteczka) w celach statystycznych oraz funkcjonalnych. Dzięki nim możemy indywidualnie dostosować stronę do twoich potrzeb.
Każdy może zaakceptować pliki cookies albo ma możliwość wyłączenia ich w przeglądarce, dzięki czemu nie będą zbierane żadne informacje.
Dodatkowe informacje znajdziesz w naszym regulaminie.