Francesco Cilea may now be best remembered as a composer of durable, blood-and-thunder staples of the verismo operatic school such as Adriana Lecouvreur and L’Arlesiana, but he addressed himself to chamber and instrumental music at both the beginning and end of his long career. Conservative and unfailingly melodic as his chosen idiom was, it nonetheless evolved in the 66 years between student salon pieces such as the Tre piccoli pezzi of 1888 and the album-leaf of 1944.
Nasza strona internetowa używa plików cookies (tzw. ciasteczka) w celach statystycznych oraz funkcjonalnych. Dzięki nim możemy indywidualnie dostosować stronę do twoich potrzeb.
Każdy może zaakceptować pliki cookies albo ma możliwość wyłączenia ich w przeglądarce, dzięki czemu nie będą zbierane żadne informacje.
Dodatkowe informacje znajdziesz w naszym regulaminie.