Leopoldo Miguez and Glauco Velásquez were both leading figures in Brazil’s classical music scene at the turn of the 20th century, bringing back influences from Europe to a homeland in a state of enormous social upheaval. The lyrical character of Miguez’s ambitious Violin Sonata, Op. 14 is developed in a far more sophisticated and contrapuntal manner to anything previously experienced in Brazil, while Velásquez’s two sonatas are even richer in nuance. The tropical Romanticism of these three works marked an important change in Brazil’s chamber music, from pieces intended largely for domestic use to works equal to the noble expression of its new Republic.
Nasza strona internetowa używa plików cookies (tzw. ciasteczka) w celach statystycznych oraz funkcjonalnych. Dzięki nim możemy indywidualnie dostosować stronę do twoich potrzeb.
Każdy może zaakceptować pliki cookies albo ma możliwość wyłączenia ich w przeglądarce, dzięki czemu nie będą zbierane żadne informacje.
Dodatkowe informacje znajdziesz w naszym regulaminie.