The 1960s proved to be a significant decade in Claudio Santoro’s ever-eventful life. The charged atmosphere of the Cello Concerto can be attributed to his experiences in East Berlin at the moment construction started on the Berlin Wall. Despite its challenging solo writing, the concerto is the most symphonically proportioned of all his concertante works. Exceptionally for Santoro, the dramatic Eighth Symphony combines serial techniques with an openly Expressionist idiom. Três Abstrações explores timbres and dynamic contrasts with string orchestra, while Interações Assintóticas is Santoro’s only work to use quarter-tone tuning for some remarkable effects.
Nasza strona internetowa używa plików cookies (tzw. ciasteczka) w celach statystycznych oraz funkcjonalnych. Dzięki nim możemy indywidualnie dostosować stronę do twoich potrzeb.
Każdy może zaakceptować pliki cookies albo ma możliwość wyłączenia ich w przeglądarce, dzięki czemu nie będą zbierane żadne informacje.
Dodatkowe informacje znajdziesz w naszym regulaminie.