The people who heard Steve Lacy’s final solo performance in 2003 at the “Unerhört” Festival in Zurich will not have forgotten the experience. This rollercoaster of emotions. It didn’t just go under the skin; it went straight to the heart. It was so moving to see and hear the love, serenity, trust and sense of adventure that the totally weak Lacy displayed for his music. This is what was so wonderful and magic about that grey, cold November afternoon: we all witnessed what it is like when a master of improvisation gets carried away by the power of music. He became one with the music, drawn to it like a magnet. How beautiful: sadness found joy. Coldness found warmth. Tension found peace and serenity. And the big spotlights warmed the cold afternoon as if they were the sun. • Jürg Wickihalder, Liner Notes
Nasza strona internetowa używa plików cookies (tzw. ciasteczka) w celach statystycznych oraz funkcjonalnych. Dzięki nim możemy indywidualnie dostosować stronę do twoich potrzeb.
Każdy może zaakceptować pliki cookies albo ma możliwość wyłączenia ich w przeglądarce, dzięki czemu nie będą zbierane żadne informacje.
Dodatkowe informacje znajdziesz w naszym regulaminie.