Roy Agnew (1891–1944) – one of few early-twentieth-century Australian composers to gain international success – wove many external influences into a warmly Romantic personal style of striking variety and wide appeal, and his compositions, largely for the piano, are startlingly virtuosic, harmonically daring and charmingly sentimental by turn. Beautifully written by a natural pianist for his own instrument, they often recall the virtuosic textures of Liszt and Skryabin and occasionally show flashes of the Impressionist colours of Debussy.
Nasza strona internetowa używa plików cookies (tzw. ciasteczka) w celach statystycznych oraz funkcjonalnych. Dzięki nim możemy indywidualnie dostosować stronę do twoich potrzeb.
Każdy może zaakceptować pliki cookies albo ma możliwość wyłączenia ich w przeglądarce, dzięki czemu nie będą zbierane żadne informacje.
Dodatkowe informacje znajdziesz w naszym regulaminie.